زندگی یک کاروان طولانی است که منازل و مراحلی دارد، هدف والایی دارد.هدف انسان در زندگی باید این باشد که از وجود خود و موجودات پیرامونشبرای تکامل معنوی و نفسانی استفاده نماید.اصلاً ما برای این به دنیا آمده ایم. ما درحالی وارد دنیا می شویم که از خود اختیاری نداریم. کودکیم و تحت تأثیر هستیم، اما تدریجاً عقل ما رشد می کند و قدرت اختیار و انتخاب پیدا می کنیم. این جا آن جایی است که لازم است انسان درست بیندیشد و درست انتخاب کند و براساس این انتخاب حرکت کند و به جلو برود.
اگر انسان این فرصت را مغتنم بشمرد و از این چند صباحی که در این دنیا هست خوب استفاده کند و بتواند خودش را به کمال برساند، آن روزی که از دنیا خارج می شود، مثل کسی است که از زندان خارج شده و از این جا زندگی حقیقی آغاز می شود.
نظرات شما عزیزان:
